بررسی رابطه بین عوامل استرس زای شغلی و ویژگیهای فردی دبیران تربیت بدنی شهرستان شهریار

هدف از انجام پژوهش بررسی ارتباط بین عوامل استرس زای شغلی و ویژگیهای فردی در بین دبیران تربیت بدنی شهرستان شهریار بود. جامعه آماری شامل120 نفر بوده که تعداد 92 نفر (76درصد) ،نمونه های تحقیق را تشکیل دادند.روش تحقیق از نوع همبستگی ست که در آن مشخصات فردی و مولفه های استرس شغلی از طریق پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت و ابزار اندازه گیری شامل سه پرسشنامه ویژگیهای فردی(محقق ساخته)،تیپ شخصیتی(روزمن و فرید من) و عوامل استرس زای شغلی(کوپر) بود که پس از تأیید روایی محتوای پرسشنامه تیپ شخصیت و پرسشنامه عوامل استرس زای شغلی توسط متخصصین از طریق روش آماری کرونباخ، ثبات و پایایی سوال های دو پرسشنامه مجددا ارزیابی گردید و جهت پرسشنامه تیپ شخصیت 82/0 r= و پرسشنامه عوامل استرس زای شغلی83/0r= محاسبه شده که در سطح (001/p<) معنا دار بودند. تجزیه داده های تحقیق توسط آمار توصیفی(میانگین ،فراوانی و درصد فراوانی)،آزمون همبستگی پیرسون و آزمون های t و anova صورت گرفت و سطح معنی داری (05/p< ) در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد که : 1- میزان عوامل استرس زای شغلی دبیران تربیت بدنی در پنج مولفه بالاتر از میانگین و برای مولفه مشکلات فردی کم تر از میانگین بود. 2- میزان استرس زایی شغلی مولفه های محیطی،سازمانی و عوامل ناشی از نقش در سطح بالاتری نسبت به دیگر مولفه ها قرار داشت. 3- بین عوامل استرس زای شغلی با میزان تحصیلات، تیپ شخصیت و وضعیت استخدامی ارتباط معناداری وجود نداشت. 4- بین عوامل استرس زای شغلی با جنسیت، سن، تأهل،سابقه کارو میزان درآمد ارتباط معنادار وجود داشت.